Dag 10 donderdag 2 augustus Myrkdalen - Paragliden

Vanochtend om 10 uur worden we verwacht in het plaatsje Voss aan een groot meer. Want een vakantie is geen vakantie als we niet iets spectaculairs hebben gedaan, iets dat we op onze bucket list hebben staan en dat is voor deze vakantie paragliden. Een stelletje alternatievelingen staat ons op te wachten. In eerste instantie wilden we van de berg af rennen met een parachute, maar vanwege de wind is het volgens de instructeurs beter om ons op te laten met een boot. Het is afhankelijk van de wind waarvandaan we op zullen stijgen. Alle materialen zoals de parachuten worden meegenomen naar de zijkant van het meer. De boot wordt in orde gemaakt en ook de eerste parachute wordt uitgelegd. Niels heeft besloten om als eerste te gaan. Hij krijgt een zwemvest aan voor het geval er iets mis gaat en hij in het water terecht komt. Daarover heen krijgt hij een harnas aan met een zitje, waarin hij straks na het opstijgen lekker kan zitten. Dan wordt Niels vastgeklikt aan de instructeur. De motor van de boot wordt gestart, Niels en de instructeur gaan iets naar achteren hangen en dan wordt het touw strakgetrokken door de boot. Niels en de instructeur houden zichzelf tegen tot ze niet meer kunnen en rennen dan een stuk naar voren, waarna ze opstijgen de lucht in. De parachute wordt vol lucht geblazen en ze vliegen het meer over, steeds hoger en hoger. Uiteindelijk komen ze op een hoogte van rond de 800 meter, waarna de lijn tussen de boot en de parachute wordt los geklikt en ze ‘echt’ vliegen als een vrije vogel. Ze vliegen zo hoog dat er maar een klein zwart stipje te zien is tegen de wolken die in de lucht hangen en dan zijn ze helemaal niet meer te zien. Ze zijn verdwenen achter de wolken, ze vliegen er dwars doorheen. Na een tijdje komen ze weer in zicht en maken ze een aantal stunts in de lucht. Ik pas op waar ik sta, want bange vogels schijten altijd zeggen ze toch? Dan vliegen ze lager en lager en komen ze met een vaart op het grasveld afvliegen, om uiteindelijk rennend tot stilstand te komen. De parachute dwarrelt neer en een big smile is te zien op het gezicht van Niels. ‘Wat was dit gaaf!’ horen we hem zeggen.

Nu is het de beurt voor mijn moeder. Ook zij wordt in haar harnas gehesen en vastgeklikt. Even laten wordt ze door de boot vanaf het grasveld de lucht in getrokken en ook zij is na een tijdje bijna niet meer te zien in de lucht. Na een tijd gevlogen te hebben als een vogel zetten ook zij de daling in en land ze met de benen in de lucht op haar billen in het grasveld.

Dan is het mijn beurt. Ik sta startklaar, naar achteren geleund als ik het touw aan mijn lichaam voel trekken en als ik het niet meer tegen kan houden, geef ik me over aan de kracht van het touw en ren ik naar voren, waarna ik de grond ineens niet meer voel onder mijn voeten en ik vlieg! We vliegen hoger en hoger. Met iedere meter die we stijgen begint het frisser te worden. Ik geniet van het uitzicht, overal waar ik kijk is wel iets te zien. We blijven steeds verder stijgen, tot we ineens boven een plukje wolken vliegen. Maar of dat nog niet hoog genoeg is, we stijgen boven de bergen uit en op het hoogste punt vliegen we maar liefst op meer dan een kilometer hoogte! Dan is het tijd om het touw tussen de boot en de parachute los te klikken en vliegen we als een vrije vogel door de lucht. De wind hoor ik zachtjes door de lijnen suizen. Ik zit relaxed in mijn stoeltje en geniet van het uitzicht op de omliggende bergen, meren en huizen. Ik zie zelfs sneeuw in de bergen liggen. Wat een prachtig gezicht! Dan trekt de instructeur aan de touwen en cirkelen we cirkels in de lucht. Rechtsom, linksom en dan ineens een duikvlucht naar beneden. De wind suist langs mijn oren en dan ineens is het weer stil. Wat is dit gaaf! Na een tijdje vliegen proberen we steeds verder af te dalen. Omdat we op zo’n gigantische hoogte waren duurt dit best een tijdje, maar dan is het tijd om me klaar te maken voor de landing. Mijn armen haal ik uit het tuigje, mijn benen startklaar voor het landen en dan voel ik grond onder mijn voeten en ren ik naar voren tot ik tot stilstand kom. ‘Wauw’! Dit was gaaf….

Na het vliegen wandelen we door het stadje Voss en drinken we een kopje koffie bij een bakker. Ondanks dat vandaag de zon niet schijnt, het zelfs een beetje regent, genieten we volop.