dag 7 maandag 30 juli Geilo

Vandaag verlaten we ons appartement in Odda en reizen we door naar Geilo. De tassen pakken we allemaal weer in, de dakkoffer stoppen we vol met onze tassen en als onze auto naar achter leunt van alle bagage, is het tijd om te vertrekken. We rijden ditmaal een stuk van de toeristische route ‘Hardanger’, maar nu via weg 13 aan de andere kant van de fjord omhoog. De toeristische route stopt bij het plaatsje Kinsarvik, maar wij vervolgen onze weg en rijden door tot Eidfjord. Vanaf hier start de volgende toeristische route ‘Hardangervidda’. Na een tijdje rijden komen we uiteindelijk bij de Voringsfossen. Dit is een waterval van 182 meter hoog dat water naar beneden laat stromen. Er zijn twee verschillende uitkijkpunten om de waterval van bovenaf te zien. Hier lopen we naartoe. We zien het water krachtig naar beneden stromen in de Mabodalen vallei en zien stoom van het water komen, met zulke kracht stort het water naar beneden. We willen de waterval ook graag vanaf beneden zien en besluiten om hiernaartoe te gaan hiken. De hike is 1,7 km lang en er staat 1.5 uur tijd voor heen en terug. Om bij het startpunt van de hike te komen rijden met onze auto naar het punt tussen de tweede en derde tunnel in de Mabodalen vallei en parkeren daar onze auto langs de kant van de weg.

Vanaf hier start het voetpad naar de waterval. Het voetpad start op een oude autoweg. Het is een weg die naar beneden loopt. Het begin is makkelijk. Dan zien we een bordje waarop aangegeven staat dat we rechtsaf moeten slaan. Nu begint de echte hike. De weg loopt naar beneden over een pad dat aangelegd is met stenen en rotsblokken. We moeten goed kijken waar we lopen, maar het pad is in principe prima te bewandelen. Voor mijn moeder is dit al een uitdagend stuk pad. Ze moet steeds goed kijken waar ze haar voeten neerzet. Dan stopt het pad en volgt er klim en klauterwerk over grote en wat kleinere rotsen. Het is een uitdagende wandeling. Eenvoudig is het niet te noemen, vooral niet voor mijn moeder. Je moet goed kijken waar je je voeten plaatst. Na een uitputtende tocht voor mijn moeder komen we eindelijk in de buurt van de hangbrug en zien we daarachter de waterval. We besluiten op een rotsblok, met uitzicht op de waterval onze lunch op te eten. Daarna volgt er nog een klein stukje wandelen om de waterval van helemaal dichtbij te zien. We lopen over de hangbrug naar de overkant en wandelen dan over een smal pad dat omgeven wordt door gras naar boven toe. Doordat het water van de waterval met kracht naar beneden valt, wordt alles in de omgeving vochtig. Het pad wordt dan ook steeds glibberiger. Dan volgt er een stijl pad de berghelling zelf op. Het is een pittig klimmetje en je moet goed oppassen dat je niet uitglijdt. Maar dan staan we toch eindelijk oog in oog met de waterval en voelen we de waterdruppels op onze huid neerdalen.

Dan gaan we dezelfde weg weer terug. Als we uiteindelijk weer bij onze auto zijn is het 3,5 uur later. Dat is wel inclusief onze lunch, maar aanzienlijk langzamer dan de tijd die ervoor aangegeven stond. Gelukkig hadden we de tijd. We stappen weer in onze auto en vervolgen onze weg naar Geilo. Hier checken we in bij de receptie van een toeristencentrum en krijgen we de sleutel van ons huisje.
Vanavond zullen we slapen in een houten huisje met twee slaapkamers, een woonkamer een keuken en badkamer. Het huisje ziet er goed verzorgt uit en nog brandnieuw. We pakken onze spullen uit, doen nog wat boodschappen voor het avondeten. Dan koken we het avondeten en bakken ik en Niels een stuk vis voor onszelf. Voor mijn moeder braden we een worst. Dan vraagt mijn moeder ineens aan mij of ze een stukje van mijn vis mag proeven. We beginnen met onze oren te klapperen en geloven onze oren niet. Mijn moeder die vraagt of ze een stukje vis mag proeven? Mijn moeder heeft haar hele leven nog nooit vis gegeten, vind het stinken en heeft altijd geroepen het nooit te willen eten omdat het smerigste is op de wereld dat ze zou kunnen eten. Maar weliswaar, na een stukje van mijn vis geproefd te hebben, vraagt ze om nog een stukje. Ze vind het warempel lekker.
Bij deze besluiten we om morgenavond ook een stuk vis voor haar te gaan kopen. ’s Avonds spelen we rummikub en drinken we een biertje en een wijntje. Buiten is het wat frisjes, dus zitten we lekker aan de keukentafel. Het echte Noorse weer heeft zijn intrede gedaan. Gelukkig is de natuur er niet minder mooi om en onze vakantiepret er niet minder door.