4 juni, verbrande pannenkoeken in San Fransisco,

Jullie raden het vast al met welke geur wij vanmorgen wakker werden. Inderdaad, aangebrande pannenkoeken. Na een heerlijke douche, duiken ook wij de keuken in. Dit keer bakken we een lekker eitje en roosteren we wat brood. Een bakkie verse koffie en een glas jus d´orange, maakt het ontbijt af. Het is vanmorgen druk in de keuken. Het is drinken voor een plekkie op het fornuis, maar dan kunnen we eten.

We zijn al vroeg uit de veren. We lopen naar Union Square, stappen daar in de kabeltram en reizen naar Lombard Street. Dit is de bochtigste straat ter wereld, waar je alleen bergafwaarts mag rijden, zo stijl is hij. Verschillende auto´s wagen de rit naar beneden. Het is een mooi schouwspel. Wij lopen van boven naar beneden en bekijken als we beneden zijn het schouwspel nog eens goed. Bochtig is de straat zeker. En stijl loopt de straat ook. Heel stijl. Vanaf hier lopen we verder naar beneden richting Fisherman´s Warf. Vanuit deze haven vertrekt om 10:00 uur onze boot naar Alcatraz. Een half uur van te voren moeten we ons melden om te boarden. En jawel, om precies 9:30 uur stappen we de rij binnen van de boot.

Om 10:00 begint de boot te varen en zijn we op weg naar het eiland Alcatraz. Alcatraz was ooit de zwaarst bewaakte gevangenis ter wereld. En daar gaan wij nu een kijkje nemen. Het is maar een minuut of 10 varen. Je kunt het vanaf de kade bij Fisherman’s Warf zien liggen. Als we met de boot aankomen op het eiland, stappen we samen met honderden andere toeristen uit de boot. Om de grote massa voor te blijven, besluiten we om direct door te lopen naar de gevangenis en het intro verhaaltje, dat wordt verteld door een Amerikaanse vrouw, over te slaan. Bij de gevangenis krijgen we een audioset. En jawel, in het Nederlands. Dat is toch het prettigst luisteren. We lopen de gevangenis binnen en zetten onze audioset aan. Deze leidt ons stap voor stap door de gevangenis. Op een leuke manier wordt de geschiedenis van de gevangenis verteld. Telkens wordt er verteld waar je naartoe moet lopen en wat het verhaal erachter is. De ex-gevangenen vertellen het verhaal.

Er zijn verschillende directeuren geweest van de gevangenis. In het begin was het allemaal een kale bedoeling. Als gevangene had je een cel met een simpel bed en een wc en soms een plekje om te zitten. Echt gezellig was het er niet. Maar naarmate de jaren vorderde en er een andere directeur kwam, veranderde het regime. Goed gedrag werd voortaan beloond. Gedroeg je je voorbeeldig in de gevangenis dan kon je luchttijd verdienen. Je mocht dan naar de buitenplaats om daar een potje football te spelen of basketbal. Vanaf hier had je als gevangene ook uitzicht op de skyline van San Fransisco. Telkens als de gevangenen buiten kwamen, deed het ze weer verlangen naar de vrijheid van de stad.

Het meest bekende verhaal, is toch wel het ontsnappingsverhaal van 3 gevangenen. Drie gevangenen hebben maandenlang een ontsnapping voorbereid. Ze hebben lepels en ander gerei gespaard, door ze te stelen tijdens het eten. Van al het bestek hebben ze gereedschap gemaakt. Hiermee hebben ze bij de ventilatieroosters in hun cel een gat gegraven. Van papiermaché hebben ze een hoofd geknutseld. Dit hebben ze in het bed gelegd en zo leek het net of er iemand in bed lag te slapen. Toen de mannen wisten dat de bewakers even weg waren, hebben ze hun kans gegrepen en zijn ze via hun gegraven gat verder gaan graven tot ze bij de oceaan waren. Hier zijn ze de oversteek gaan wagen. Of ze ooit de overkant hebben gehaald, weet niemand. Sommigen zeggen van niet, omdat er zulke veradelijke stromingen staan, dat het onmogelijk is om naar het vaste land te zwemmen. Andere zeggen dat als ze op het juiste moment zijn vertrokken, het ze gelukt zou kunnen zijn en dat ze nu misschien ergens op de wereld rondzwerven. Het antwoord op de vraag of ze het overleefd hebben, zullen we echter nooit krijgen. De bewakers kregen echter op het moment dat ze ontdekten dat er 3 mannen ontsnapt waren wel de schrik van hun leven. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Dit is ook het moment geweest dat er besloten is om de gevangenis te sluiten. De gevangenis was inmiddels ook een dure kostenpost geworden en het was lastig om de gevangenis vol te houden met ‘zware criminelen’, waardoor er inmiddels ook gewoon autodieven op het eiland verbleven.

Het is gek om op de plek te lopen, waar ooit de zwaarste criminelen vast hebben gezeten. En het is gek om achter de tralies in een cel te zitten. Het was een leuke rondleiding en na een paar uur nemen we de boot weer terug naar het vaste land. We lunchen op Fisherman’s Wharf en vertrekken daarna met de kabeltram naar Union Square om vanuit daar te gaan shoppen. Ook San Fransisco is een shoppingwalhalla. Zo leuk hier. Tegen de klok van 7 uur besluiten we om naar het Cliff House af te reizen, aan de kust, om hier te genieten van een zonsondergang. In plaats van de taxi nemen we de bus. We hadden ons iets verkeken op de afstand. We zitten ruim een uur in de bus. De bus moet bij bijna elk kruispunt stoppen (net als New York is ook San Fransisco vrij vierkant gebouwd) en stopt hij bij vele haltes. Maar tegen de klok van 8 uur komen we aan. De zon is al langzaam aan het ondergaan. We lopen het park in en genieten hoe de zon langzaam de zee in zakt. De lucht kleurt alle kleuren en er heerst een totale stilte.

Na de zonsondergang lopen we naar het Cliff House. In het Cliff House is een restaurant gevestigd waar we uit eten gaan. We krijgen een tafeltje bij het raam en kijken uit op het strand en de stad. Nu de zon onder is, wordt het snel donkerder en verandert de stad in een lichtjesparadijs.
Het Cliff House is trouwens gebouwd in 1863 en is een tijdlang de plek geweest waar Amerikaanse presidenten en invloedrijke zakenlieden logeerden. Tot tweemaal toe brandde het op het westelijkst puntje van de stad gelegen Cliff House af. Het is een prachtige plek voor een heerlijk diner….