3 juni, fietsen in San Fransisco

Het is 8 uur in de ochtend en de wekker vertelt ons dat het tijd is om op te staan. Als we ons aan staan te kleden komt de geur van verbrande pannenkoeken ons tegemoet. Waarschijnlijk iemand, die of geen pannenkoeken kan bakken of vergeten is dat die pannenkoekenbeslag in zijn pan heeft gedaan. We besluiten om ook maar even een kijkje te nemen in de keuken. In de keuken staat inderdaad een grote pan met pannenkoekenbeslag klaar. Samen met nog een aantal andere mensen, bakken we hier een pannenkoek. Samen met een kop koffie, eten we onze pannenkoek, samen met andere toeristen. Tijdens het eten maken we het plan om vandaag langs een supermarkt te gaan en daar ff een doosje eieren, brood en sinaasappelsap in te slaan. Dan hebben we morgen weer wat anders te eten bij het ontbijt.

Na het ontbijt lopen we naar Union Square. Het hoofdplein van de stad, waar wij twee blokken van verwijderd zijn. Het plein is een plek waar veel mensen naartoe komen om te relaxen. Er zijn schilders die hun schilderijen aan de man proberen te brengen en er zijn terrasjes te vinden waar je een lekkere kop koffie kunt bestellen. Rondom het plein zijn allemaal luxe winkels te vinden. Onder andere Victoria Secrets is er gevestigd. Vanaf Union Square vertrekken ook de Cable Trams. Deze kabeltrams heten kabeltrams, omdat ze voort worden getrokken door een kabel. Deze kabel loopt in een rails onder de weg en is afgedekt met een ijzeren spoor. Na even gewacht te hebben, komt de tram eraan rijden. Het is één wagon met een aantal stoelzitingen die naar de zijstraten van de hoofdweg kijken. Je kunt er vanaf de zijkant zo op plaats nemen. Daarvoor zijn een aantal handgrepen en een voetensteun, zodat er ook nog mensen voor de zitplaatsen kunnen staan. Dan zijn er binnen ook nog een aantal zitplekken te vinden. Aan de voorkant van de tram is het grote bedieningspaneel van de trambestuurder te vinden. Om de mensen te laten weten dat hij er aan komt, rinkelt hij met de bel. Hij haalt de grote hendel over en de tram grijpt zich vast aan de kabel. De kabel trekt de tram nu naar boven toe. We gaan vrij stijl omhoog. Als je uit wilt stappen, roep je luid en duidelijk naar de trambestuurder: “Next stop please!” Er is geen stopknopje te vinden namelijk. Nadat we de bovenkant van de eerste hoge heuvel hebben bereikt, gaan we met een flinke vaart de heuvel af. En dat gaat eigenlijk de hele tijd zo door. Heuvel op en heuvel af. We zitten in de tram onderweg naar Fisherman’s Warf, aan de kust.

In de verte doemt het uitzicht op zee op. En dan hebben we het eindstation bereikt. De tram kan alleen vooruit worden bestuurd en daarom moet de tram draaien om weer terug te kunnen. Dit draaien gaat door middel van een draaischijf die in de weg zit. Eén man duwt de tram naar het draaiplateau. Eenmaal op het draaiplateau loopt de man met de tram aan de hand een cirkeltje, totdat de tram gedraaid is. Dan wordt de tram het andere spoor opgereden en is hij weer klaar voor de terugweg. Een bijzonder gezicht is dit. Wij nemen de tram echter niet terug, maar lopen richting Fisherman’s Warf. Dat is de place to be voor de toerist. Dit is een oud haventerrein, wat nu voornamelijk dienst doet voor toeristenboten, winkel, restaurants enz. De Fisherman’s Warf zelf is autovrij. Er zijn een heleboel restaurantjes te vinden en nog meer winkeltjes. Je kunt het je zo gek niet bedenken. Zo is er bijvoorbeeld een winkel die alleen maar sokken verkoopt. En niet van die gewone basic sokken, maar sokken met een gek printje. Hier, op de Fisherman’s Warf heerst een vakantiesfeertje. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw en de mensen zijn ontspannen. De ingrediënten voor een goed gevoel.

We lopen naar Pier 39 en vinden daar, ja je hoort het goed, zeeleeuwen die zonnen op vlonders in de haven. Het is er een hels kabaal. De ene zeeleeuw brult nog harder dan de ander. Wat is dit genieten geblazen. We zitten heerlijk in het zonnetje en bekijken hoe daar honderden zeeleeuwen liggen te zonnen. De zeeleeuwen die het hardst brullen hebben het voor het zeggen op de vlonder lijkt het wel. We zien soms een zeeleeuw in het water die probeert om een van de vlonders op de komen, maar dat lukt lang niet altijd. Vaak wordt er tegen ze gebruld en worden ze van de vlonder afgeduwd. Het lijkt wel of ze tegen elkaar zeggen: ‘Ga op zoek naar een andere vlonder! Hier is geen plek meer! Of: Hier ben ik de baas! Dit is mijn vlonder!’ Sommige zeeleeuwen spelen spelletjes met elkaar. Er zijn er die elkaar lekker knuffelen en sommigen nemen af en toe een verfrissende duik in het water.

Na dit mooie schouwspel besluiten we om een lekker hapje te gaan eten in het zonnetje. En dan besluiten we om fietsen te gaan huren en de rit te gaan maken die de Nederlandse man gister in het restaurant had verteld. Na het kijken van een kort instructiefilmpje, krijgen we twee mountainbikes mee en fietsen we richting de Golden Gate Bridge. En ja hoor. Niels en Mariska hebben de perfecte middag uitkozen om te gaan fietsen, want we hebben toch een tegenwind. En niet zo’n beetje. Ag, dat maakt de fietstocht tenminste een beetje uitdagend. We fietsen eerst een stukje langs het water en dan komt de eerste heuvel/berg tevoorschijn. Dit is een steile klim naar boven. Eenmaal boven genieten we van het uitzicht en daarna volgt natuurlijk een heerlijke weg naar beneden, waar we met de wind door onze haren, naar beneden scheuren. We blijven het water volgen en dan zien we de brug steeds dichterbij komen. Nog een aantal klimmetjes naar boven met de fiets volgen en dan staan we eindelijk aan het begin van de wereldberoemde Golden Gate Bridge. Met de zon op ons gezicht, beginnen we aan de fietstocht over de brug. Twee kilometer later hebben we de overkant van de brug bereikt. En dan zien we ook de skyline van San Fransisco.

We fietsen door naar het plaatsje Sausolito. Een mooi plaatsje met leuke winkeltjes. We parkeren onze fiets en besluiten om in een luxe restaurantje een wijntje te bestellen, waarbij we uitzicht hebben op de oceaan. Dat San Fransisco, op New York na, de duurste stad is van de Verenigde Staten hebben we inmiddels al wel gemerkt. Een biertje kost hier gemiddeld zo’n 9 euro en een wijntje varieert tussen de 10 en 15 euro. Om hier goed bezopen te raken, zul je wel een goed gevulde portemonnee moeten hebben. We vervolgen onze weg om de rest van het stadje te bekijken en na een tijdje besluiten we om weer terug te keren en fietsen we naar de opstapplek van de Ferry. Hier eenmaal aangekomen, blijkt dat we de boot net hebben gemist. Maar niet getreurt, die tijd vullen we op door even te gaan shoppen. Bij jawel, een winkel vol met leuke shirtjes en truien met printjes van de Amerikaanse vlaggen en teksten. En laat ik het nou eens niet erg warm hebben, dus een trui met de tekst ‘San Fransisco’ is niet verkeerd. Niels koopt een mooie witte jas en wij zijn helemaal gekleed op de verradelijke wind die door San Fransisco raast. Bij een ijscoman kopen we nog even snel een ijsje en dan is het tijd om de boot op te gaan met de fiets.

We leveren de fietsen weer in bij de fietsenverhuur, nemen de kabeltram terug naar Union Square en lopen vanaf daar terug naar ons hotel. In het hotel nemen we een warme douche en kleden we ons om. Dan besluiten we om een hapje te gaan eten in de stad. Als we weer langs Piraat lopen, besluiten we om daar te gaan eten. Het is ons de avond ervoor enorm goed bevallen, dus waarom zouden we op zoek gaan naar een ander restaurant? We houden een paar stukjes pizza over en vragen om een doggie bag. Niet omdat we de pizza op een later moment willen opeten, maar omdat we zoveel zwervers op de straat zien en we hen een lekker stukje pizza willen geven. Geld weggeven aan een zwerver is geen goed plan volgens ons. Maar met een stukje pizza is niks mis volgens ons.

Bij de Starbucks bestellen we een kopje koffie en daarna vertrekken we terug naar ons hotel om lekker ons bed in te duiken…