12 juni, yellowstone national park

Vannacht hebben we op een camping vlakbij het Yellowstone National Park geslapen. Dat betekent dat we vanmorgen nog maar een heel klein stukje hoeven te rijden voordat we in het park zijn. Voordat we het park inrijden, rijden we nog even langs een supermarkt om onze voorraad bij te vullen. We kopen ook direct wat vlees voor op de barbecue. En dan, als we het park inrijden, krijgen we al een veelbelovend gevoel. We rijden langs de Madison rivier. Het is een rustige rivier, met her en der wat rotsen en stenen in het water. Het is vandaag mooi weer. De zon schijnt en lucht is felblauw gekleurd. De zon schittert in het water. Als we een foto langs de kant van het water willen maken, staat er vlak naast ons een vrouw met een zoontje te vissen. Ze vraagt aan ons of wij willen dat zij van ons een foto maakt. En natuurlijk volgt er ook dit keer een gesprek. De vrouw blijkt een paar maanden geleden in Amsterdam te zijn geweest. Net als de man van de supermarkt trouwens, die een aantal jaar geleden Nederland bezocht heeft. Het is apart om te horen dat mensen hier graag ons land willen bezoeken, terwijl wij ons eigen land veel minder bijzonder vinden dan Amerika.

Dan rijden we naar het informatiecentrum. Hier kopen we een aantal gidsjes met informatie over bepaalde plekken in het park. Ook kijken we direct even of dat we hier de tijden van de uitbarstingen van de geisers zien hangen en dat is het geval. Yellowstone is een groot park. Heel groot. Als je het hele park rond wilt rijden ben je al 280 kilometer verder. We kiezen ervoor om vandaag voornamelijk het noordelijke gedeelte van het park te doen en morgen dan het zuidelijke gedeelte van het park.

We rijden langs de Gibbon waterval. Het blijft een mooi natuurwonder, dat water dat met honderden kilometers per uur naar beneden dondert. Het park is heel groen. Misschien ook niet zo gek met al dat water hier in de omgeving. Het park staat vol met naaldbomen. En dan komen we bij de Beryl Spring. Dat is een warmwaterbron. Die warmwaterbronnen ontstaan als het water niet kookt of onder druk staat. Geen onverwachte waterstralen, maar gewoon een niet al te groot gat in de aardkost, gevuld met helder water dat door gesteente gefilterd is. Achter de waterwaterbron, ook wel hot spring genoemd, bevindt zich een steam vent, ook wel fumarol genoemd. Fumarolen onstaan op dezelfde manier als een warmwaterbron, maar bij gebrek aan voldoende water eindigen ze in stoom. Ook hier borrelt het warme water uit de ondergrond op. Eenmaal aan de oppervlakte is het volume echter te klein om omhoog te spuiten of om een poel te vormen. Het is onze eerste kennismaking met deze natuurwonderen. Het is gewoon moeilijk voor te stellen dat er eigenlijk van alles gaande is onder de aardkost.

Yellowstone is een van de drie plaatsen ter wereld (met IJsland en Nieuw-Zeeland) waar het binnenste van de aarde zich zo gevarieerd en zo vreemd, of eerder mooi, laat zien. Nu we dit net hebben gezien, zijn we benieuwd wat ons nog te wachten staat. Onderweg naar het volgende Geyser Basin, komen we een bison tegen. En dan maken we een wandeling door een gebied dat vol ligt met geisers, warmwaterbronnen en steam vents. Het woord geiser is ontleend aan het IJslandse geysir. Het betekent intermitterende thermale bronnen die met een unieke, superkrachtige straal kokend en stomend water de lucht in spuwen. Is de opening smal, dan wordt het water met tussenpozen op volle kracht de hoogte in gespoten, waardoor een geiser ontstaat. Terwijl we door dit gebied lopen, krijgen we een beetje een buitenaards gevoel. Alsof je op een andere planeet loopt. Alles bubbelt, stoomt, stinkt naar rotte eieren en pruttelt. Ook lopen we langs een moederpoel (mud pot). Het is een vreemd gezicht om een poel vol met modder te zien borrelen. Het is een wit badje met klei en telkens bubbelt de klei omhoog. Ik vind het er lekker uitzien, net een bad vol met spul om als maskertje op je gezicht te gebruiken.

Van het ene geiserbassin rijden we naar het andere. We zijn nu in het Norris Geyser Bassin. Het bassin ligt op 2300 meter hoogte en herbergt de warmste geisers en bronnen van het park. Ook wordt er in dit park de hoogste seismische activiteit van het park gemeten. Het schijn je de aanwezigheid van duistere krachten het beste te kunnen voelen. Dat het is bijzondere plek is, dat is één ding dat zeker is. Of je de duistere krachten ook ervaart, ligt denk een beetje aan jezelf. Wij hebben daar weinig van gemerkt, al voel je wel dat je op een magische plek staat.

Eigenlijk kom je ogen tekort om alles te kunnen zien. Je zou hier dagen lang rond kunnen zwerven en telkens weer verrast kunnen worden door de verschillende wonderen die hier plaatsvinden. We zien helderblauwe poelen, die zo helder zijn dat je bijna de aarde van binnen kunt zien. Op het eerste oog lijken het ook net zwembaden, je zou er zo je bikini of zwembroek aan willen trekken en in willen gaan zitten. Het is dat het hier niet mag en de meeste warmwaterpoelen en bovendien ook te warm voor zijn.

En dan is het tijd om weer verder naar het noorden te rijden. We rijden naar Mammoth Hot Springs. We rijden de bergen in en belanden op een hoogte van 6239 ft. Er is een kale bergflank te zien die bestaat uit een reeks terrasvormige bekkens. Die bekkens zijn ontstaan door de natuur zelf. Het lijken net allemaal trappetjes. Er stroomt alleen amper water overheen. Het is op dit moment een beetje een droge bedoeling. We geloven dat dit een hele mooie plek moet zijn als het water hier door de bekkens stroomt. Het is jammer dat het droog staat, maar aan de natuur kun je moeilijk wat veranderen.

We rijden we richting Tower Roosevelt. En terwijl we hiernaar onderweg zijn, zien we ineens een heleboel auto’s langs de kant van de weg staan en mensen staan foto’s te maken. We trappen op de rem en ook wij zetten onze camper aan de kant van de weg, ook al is dit in strijd met de regels die gelden in het park. En dan, als we naar boven kijken, langs de bomen, zien we een beer en een stukje ernaast nog een. Wow! We zien gewoon beren! Jeetje wat gaaf. Dit was zeker een stop waard.

Dan staan we ineens een stukje verderop een canyon in te kijken. De canyon van de Yellowstone river. Ook dit ziet er adembenemend uit. Je kijkt langs hoge rotswanden zo de diepte in. En daar, helemaal beneden, stroomt de yellowstone river. Het is moeilijk voor te stellen hoe de natuur ervoor kan zorgen dat ze er zo’n inmense diepte en lengte er in de aardkost kan worden gesneden. En dan rijden we steeds hoger de bergen in. Steeds hoger en hoger. We zien de bergen met sneeuw steeds dichter bij komen. Het zal toch niet dat wij zo sneeuw gaan tegenkomen? Maar dan, ja hoor. Langs de kant van de weg zien we her en der nog hopen sneeuw liggen. De meeste sneeuw is al weggesmolten door de zon. Maar als we dan zo dicht bij de sneeuw zijn, moeten we natuurlijk ook even met een sneeuwbal gegooid hebben. Dus de auto parkeren langs de kant van de weg en we rennen naar de sneeuw. De buitentemperatuur is fris, maar de zon zorgt ervoor dat het toch niet koud is. Als we even wat verder rijden zien we het smeltwater uit de bergen naar beneden stromen, met her een der nog een restje sneeuw op de berg. Dat hadden we aan het begin van onze vakantie toch niet helemaal verwacht.

Na ons sneeuwavontuur dalen we weer wat verder naar beneden en komen we weer bij de grand canyon van yellowstone. De canyon is maar liefst 32 kilometer lang. Vanaf hier zien we een waterval het water in donderen. En dan zetten we koers richting onze camping. Vannacht slapen we in het park, aan een groot meer. Onderweg naar onze camping komen we langs grote open vlaktes, met daarachter bos en onderaan een stormende rivier. Inmiddels gaat de zon al bijna onder en gaan de dieren op zoek naar verkoeling. We besluiten om de camper langs de kant van de weg te zetten en dan zien we in een verte een aantal bisons grazen. We besluiten om nog even een tijdje te blijven wachten en dan wordt ons wachten beloond. In de verte zien we een beer lopen. We zien gewoon voor de tweede keer vandaag een beer! Wowie!

En dan, niet heel veel later, maken we nog even een stop en zien we langs de kant van de weg een vos lopen. Hij is op jacht lijkt het wel, zoals hij erbij loopt. We snellen erop af en schieten snel een paar plaatjes van de vos. En dan gaan we rechtstreeks naar de camping. Hier registreren we ons en rijden we naar ons plekkie. We steken de barbecue aan en bakken wat worstjes en hamburgers. We kleden ons dik aan, want het wordt koud. Heel koud.

’s Nachts koelt het hier af naar 3 graden celcius. En dat merken we ook in ons campertje. Het is onder ons dunne lakentje best wel een beetje koud. De temperatuurverschillen zijn hier gewoon heel groot. Overdag is het warm en ’s nachts is het koud. We kunnen terugkijken op een mooie dag. We hebben veel verschillende dieren gezien; buffels, bisons, herten, beren, vossen, vogels en nog meer. Dit park is qua flora en fauna zeker een park wat je niet mag overslaan.