drakensberg, dag 3

Het is 7 uur in de ochtend en we horen de wekker rinkelen. Het liefst hadden we ons nog een keer omgedraaid, maar dat zit er helaas niet in. We trekken onze wandelkleding aan en besluiten om dit keer een lange broek aan te trekken. Gister zijn we nogal verbrand in de zon en dat willen we vandaag voorkomen. Mijn schouderbladen zijn extreem verbrand, dus ik besluit om een t-shirt van niels aan te trekken. Ik heb zelf namelijk alleen maar topjes meegenomen. We pakken een tas in met spullen die we vandaag echt nodig hebben; flesjes die we vullen met water, zakje snoep, petje en niet te vergeten onze zonnebrand. De andere spullen laten we in de kamer achter, want vanavond komen we weer terug.

Terwijl we naar de ontbijtzaal lopen, voel ik de spieren in mijn bovenbenen trekken en voel ik de blaren op mijn voeten prikken. Niels heeft last van zijn verbrande kuiten en voelt zich niet helemaal fit, omdat hij vannacht slecht heeft geslapen. Dat kan nog wat gaan worden vandaag, denken we. Eenmaal in de ontbijtzaal en staand bij het buffet vallen we van schrik bijna achterover. We dachten een goed vullend ontbijt naar binnen te gaan werken, maar er staat alleen maar koffie, yoghurt en muesli. Dat valt een beetje tegen. Maar nadat we ons schaaltje yoghurt naar binnen hebben gewerkt, komt de ober aan onze tafel staan. Hij vraagt of we nog iets willen bestellen. Een kleine glimlach op ons gezicht verschijnt. We bestellen een scrambled egg met toast, ham en worstjes. Toch nog een goed ontbijt gelukkig.

Bij de receptie laten we onze lege drinkflesjes vullen met water. Niet veel later komt er een man aangelopen. Hij stelt zich voor als Samson en is onze gids van vandaag. Hij haalt onze lunchpakketjes op, laat ons de route zien op de kaart die we vandaag gaan afleggen en dan vertrekken we met de auto naar het startpunt van onze hike. Eenmaal daar moeten we ons registreren, zodat ze precies weten wie er in de bergen rondloopt, voor het geval er iets zou gebeuren.

Het weer ziet er vandaag anders uit dan gisteren. Er zijn meer wolken in de lucht en er staat een aardig windje. Daarnaast voelt het best een beetje fris, en zijn we blij dat we ons goed hebben aangekleed. Ik heb een fleecevest aan en niels een blouse met lange mouwen.Een smal gravelpad, dat vol ligt met losliggende stenen en keien, leidt ons naar boven. Het is een zigzag pad, steeds hoger de bergen in. Het uitzicht onderweg is absoluut prachtig. De frisse wind en het matige zonnetje, dat af en toe van achter de wolken verschijnt, zorgt voor een aangenamere loop dan gisteren. Gister was het bloedje heet en vandaag is het fris. Twee uitersten van elkaar. We moeten veel klimmen over rotsen en we lopen vak dicht langs de afgrond. Je moet steeds goed opletten waar je loopt, want een voet verkeerd zetten en je ligt beneden. De gids vertelt vol enthousiasme over de vogels, de bloemen, en planten die we onderweg tegenkomen. Ook alle bergen die we passeren hebben een eigen naam. De naam van de berg heeft meestal te maken met het uiterlijk van de berg. Zo lopen we langs een berg met de naam; politiehelm en de drie heksen. Die naam hebben de bergen dus niet voor niets.

Onderweg stoppen we geregeld om te genieten van het uitzicht en foto's te maken. Onze gids vindt het ook leuk om foto's te maken, dus daar maken we graag gebruik van. We klimmen hoger en hoger, maar naarmate we steeds hoger komen, wordt het ook steeds kouder. En dan stopt de weg naar boven. De enige manier om nu nog op de top van de berg te komen, is via stalen ladders, die bevestigt zijn aan de bergwand. Met zweet in onze handen, beklimmen we deze stalen ladders. Na 60 meter geklommen te hebben, staan we bijna op de top van de berg. We klimen nog over een aantal rotsen en dan staan we bovenop de berg. 'We did it!' Bovenop de berg is het koud en guur. Het is een vrij uitgestrekt gebied waar we nu in terecht komen. Veel gras met een pad dat ons leidt naar de andere kant van de berg. Daar zoeken we beschutting achter een aantal rotsen, want de wind zorgt ervoor dat we het steeds kouder krijgen. We zitten nu bovenop de tweena hoogste waterval van de wereld. De Tagula waterval valt maar liefst 850 meter naar beneden. Daar eten we onze lunch. Na de lunch lopen we we nog een stukje, zodat we een goed uitzicht hebben op de waterval. Er stroomt maar weinig water vanaf. In de zomer, vertelt de gids, stroomt er veel meer water vanaf, maar dan regent het ook veel meer. Nadat de gids nog wat plaatjes van ons heeft geschoten, lopen we weer over de berg, naar de andere kant, om via de stalen ladders weer af te dalen vanaf de top van de berg. Terwijl we naar beneden lopen, voelen we wat druppels naar beneden vallen. De gids vraagt ons of we wat sneller willen lopen, zodat we de regenbui voorblijven en we misschien droog over zullen komen. Ik voel mijn blaren prikken, mijn spieren in mijn bovenbenen verzuren, maar ik moet door. Ik ga niet opgeven. Met een versnelde pas lopen we naar beneden. We zigzaggen over het gravelpad en na een heleboel kilometer, zien we eindelijk het carpark, waarvandaan we opgepikt zullen worden, in beeld verschijnen.

En net als we er bijna zijn, begint het heel hard te regenen en te waaien. We zijn de regen mooi te snel af geweest. Wat zijn wij blij dat onze gids ons sneller naar beneden heeft laten lopen. In dit regenachtige, stormende weer, wil je echt niet van een berg aflopen.

Vanaf het carpark worden we met de auto weer teruggebracht naar ons hotel. Daar bestellen we eerst een kopje koffie, om wat op te warmen en dan nemen we een douche. In de middag relaxen we wat en dan gaan we lekker dineren. En dit keer is het woord lekker op zijn plaats. Dit keer geen slakken, als voorgerecht, maar een lekkere salade. En als hoofdgerecht een kip gordonbleu, heel lekker. Dat konden we wel goed gebruiken na vandaag.

Morgen is de laatste dag dat we gaan hiken. We zullen zonder gids, vanaf ons hotel, naar het Mahai camsite moeten lopen, vanwaar we morgen opgepikt zullen worden en terug worden gebracht naar ons eerste hotel. Daar staat namelijk de auto en onze bagage. We gaan dan ook mar niet te laat naar bed,, want we willen morgen vroeg aan onze hike beginnen....