krugerpark

Krugerpark
Vanmorgen vroeg verlaten we na een goed ontbijt onze lodge en vertrekken we richting het krugerpark. Na ruim 2 uurtjes rijden staan we bij de orpen gate. We besluiten om daar een wild card te kopen, zodat we toegang hebben tot alle nationale parken in zuid afrika. Met de wildcard op zak, willen we het park binnen gaan. Maar dan besluiten we om eerst nog maar even te kijken op de tomtom hoe lang we erover zullen doen om naar het privereservaat Timbavati te rijden. We toetsen het adres in, in de tomtom en we schrikken ons rot. De tomtom vertelt ons dat we nog 3,5 uur moeten rijden. Dat zou betekenen dat we pas na 3 uur daar zullen aankomen en dat is te laat. We moeten bij dat privereservaat zijn tussen 13 en 14.30 uur. We besluiten om de tocht door het Krugerpark te laten vervallen en gaan zo snel mogelijk op weg naar ons tentenkamp. We dachten dat we via het krugerpark ook naar het tentenkamp konden rijden, maar als we de beschrijving van het tentenkamp er nog eens bijpakken, blijkt dit niet te kloppen. We zullen eerst weer naar de uitgang moeten rijden en vanaf daar helemaal terug naar boven en via de andere kant kunnen we dan het privereservaat binnen. De tomtom zegt ons echter dat we wel via het krugerpark kunnen, maar in de beschrijving staat dat je niet naar de tomtom moet luisteren. We schakelen de tomtom daarom maar uit en rijden met de beschrijving op zak op weg naar het tentenkamp. We proberen overal net iets sneller te rijden dan toegestaan, zodat we hopelijk toch nog op tijd zullen komen. De reden dat we op tijd moeten zijn, is dat er smiddags een gamedrive is, waar we ook graag aan willen deelnemen. Daarom is het heel belangrijk dat we er op tijd zijn. Uiteindelijk komen we bij de gate van het Timbavati Reserve en checken daar in. Het eerste stuk is nog gewoon over asfalt, maar dan stopt de asfaltweg en gaat de weg over in een zandpad. Het zandpad zit vol kuilen, gaten en stenen. Onderweg komen we een giraf en een olifant tegen. Ook zien we verschillende impala's. We zitten in een echt wildgebied. We scheuren over het zandpad, we laten een hele stofwolk achter ons. Na 6 kilometer over het zandpad, zien we langs de weg een rotsblok staan met een aanwijzing. We vervolgen de weg naar rechts en weer rijden we 6 kilometer over het zandpad. Dan moeten we volgens de beschrijving bordjes gaan volgen en is het vanaf hier niet ver meer. Maar voor ons lijkt er geen eind aan de zandweg te komen. We gaan steeds verder de bush bush in en hebben het idee dat we nu inmiddels echt in de middle of nowhere zijn beland. En dan zien we eindelijk het bordje met de naam van ons verblijf: Shindzela Tented Camp. Het is inmiddels14:15 en we zijn blij dat we op tijd zijn gearriveerd. We worden opgewacht door de eigenaar die ons een korte rondleiding geeft over het tentenkamp. We krijgen wat te drinken en na wat papierwerk, kunnen we naar onze tent om ons op te gaan frissen. We lopen langs het zwembad en worden bij de allerachterste tent op het terrein gebracht. De tent is luxe. En staat op een houten vlonder met een rieten dak erbovenop. Binnen in de tent staan twee luxe boxspringbedden. Die zien er uitnodigend uit. Via een deur komen we in de badkamer. Deze is gewoon in de buitenlucht en omheind met bamboetakken. Wat een geweldige tent. De eigenaar vertelt ons dat er ook gewoon wild over het terrein kan lopen en dat we dus wel voorzichtig moeten zijn. Als het donker is mogen we niet zelfstandig over het terrein lopen, dat zou te gevaarlijk zijn.
Nadat we ons hebben opgefrist, lopen we naar de eetzaal en krijgen we een heerlijke afrikaanse lunch voorgeschotelt. Daar maken we ook kennis met de andere gasten van het tentenkamp. Om 4 uur vertrekken we uiteindelijk in een jeep samen met de ranger en een tracker (zittend op een stoeltje voorop de neus van de auto) om dieren te gaan spotten. Het blijft echter lang rustig, maar dan beginnen we af en toe wat dieren te zien. We staan oog in oog met een neushoorn. Hij komt gevaarlijk dicht in de buurt van de auto. Even later komen we een wilde hond en een slang tegen. Terwijl het steeds donkerder wordt, staan we ineens met de jeep temidden van een grote groep buffels.We zijn omsingeld door wel honderden buffels die ons allemaal nieuwsgierig aan staan te kijken. Af en toe horen we er een brullen en lopen ze wat heen en weer. De motor van de jeep staat uit en we zijn muisstil. We willen voorkomen dat die buffels het in hun hoofd halen om onze jeep aan te vallen. Het staan temidden van een grote groep buffels, geeft toch wel een apart gevoel in je onderbuik. Dan besluit de ranger om de auto weer te starten en verlaten we de groep buffels. Het wordt steeds donkerder buiten en ook steeds kouder. Na een tijdje stoppen we met de jeep en mogen we de benen strekken. We hebben een 'sundowner break'. We krijgen een drankje en wat chips. We kletsen wat met de andere gasten en vertrekken dan weer met de jeep. Verder zien we helaas geen dieren meer. Terug in het kamp, worden we begeleid door de ranger, bij onze tent terug gebracht. Het is nu inmiddels helemaal donker en dan worden ook de wilde dieren actief, dus mogen we niet meer onbegeleid zomaar over het terrein lopen. Na een kwartier worden we weer bij onze tent opgehaald door de ranger en worden we gebracht naar gedekte tafels naast een kampvuur. Tijdens het eten vergeten we weer bijna onze malariatabletten in te nemen, maar gelukkig herrinneren de anderen ons daar aan. We zitten nu immers in een malariagebied en dan is het toch fijn om goed beschermt te zijn tegen de malariamuggen. Na het diner zitten we met elkaar rond een kampvuur en als dan de eerste eindelijk toegeeft graag naar bed te willen, blijven wij natuurlijk niet achter. De hele groep wordt een voor een weer bij zijn tent gebracht. De tenten zijn al klaargemaakt voor de nacht. De ramen zijn allemaal dichtgeritst en de klamboe is over het bed gehangen. Ik trek snel mijn pyama aan en duik in bed. Ik hoor enkel de dieren brullen, grommen en fluiten. Het duurt niet lang voordat ik in slaap val. Morgenochtend zullen we weer vroeg gewekt worden voor de ochtendgamedrive......