Dag 14 Maandag 6 augustus Olden, Gletsjerwandeling

Vanmorgen gaat om kwart voor 7 het wekkertje, want er staat ons een gletsjerwandeling te wachten. Het hutje laten we achter ons, we verlaten Olden en rijden naar het Stryn Summerski centre. Hier zullen we moeten verzamelen om 9:30 uur. Het is vijf kwartiertjes rijden en we zullen natuurlijk uiteindelijk hoog in de bergen moeten zijn, want we willen immers naar een gletsjer. Vanaf Stryn loopt de weg dan ook met vele haarspeldbochten de bergen in. We komen hoger en hoger. We zien de sneeuw en het ijs al op de verschillende bergtoppen liggen. De uitzichten zijn fenomenaal te noemen. En dan komen we om kwart over 9 het parkeerterrein op rijden van het summerski centre. We zijn niet de enige. En wat blijkt uiteindelijk: bijna allemaal Nederlanders, een aantal Belgen en nog iets uit het oostblok. Bijzonder dat die Hollanders elkaar toch altijd opzoeken.

Moeders gaat niet mee op deze tocht en zal haar dag doorbrengen in de auto samen met haar telefoon en tablet. De verwachting is dat we tussen 4 en 5 uur weer terug zullen zijn. Trouwens, misschien nog een leuk weetje: Het summerski centrum heet niet voor niets zomerskicentrum. In de winter ligt er zoveel sneeuw dat de toegangswegen niet begaanbaar zijn en mensen het skigebied dus niet kunnen bereiken. Vandaar dat het alleen geopend is in de zomer.

We hebben onze skibroek aan, een aantal laagjes met shirtjes en truien en dan een zomerjas. Toch voelt het alsnog best een beetje fris. We krijgen eerst een uitleg over het gebied waar we zijn en wat het dagprogramma voor vandaag is. Dan krijgen we allemaal een tuigje aan, krijgen we een touw mee en wandelen we naar de stoeltjeslift. Met de stoeltjeslift gaan we nog hoger de bergen in, zodat we nog dichterbij de gletsjer komen. Als we uit de stoeltjeslift springen zien we de sneeuw en het ijs. Iedereen krijgt ijzers met scherpe punten om straks onder zijn schoenen te binden en een stok.
Eerst lopen we met zijn allen naar een ijsgrot. Hier kun je goed zien dat het ijs blauw van kleur is. Het is heel erg helder. Het ijs is gigantisch dik, een mooi gezicht.

Dan bindt iedereen de ijzers vast aan zijn rugtas, pakken we onze stok en wandelen we via rotsblokken nog een heel stuk omhoog. De klim is best even pittig en zorgt ervoor dat de hartslag een flink stuk omhoog gaat. Maar eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht op het dal met twee gletsjermeren en de omringende bergen. En voor ons zien we sneeuw, heel veel sneeuw en ijs. Vanaf hier binden we onze ijzers onder onze bergschoenen en worden we opgedeeld in groepen. Wij zitten in een groep van 8 mensen en worden vervolgens door onze gids aan een touw vastgeknoopt. De gids bindt zichzelf vast aan ons touw en dan zijn we echt een groep en zijn we ook op elkaar aangewezen. Tussen de voor en achterganger zit steeds een touw van ongeveer 2 meter. Het is de bedoeling dat je het touw aan de achterkant vasthoudt met één hand, want dan kun je voelen als het touw strakgetrokken wordt. Als dat het geval is, dan weet je dat je te snel gaat en dat je zal moeten stoppen.

En dan zetten we onze eerste stappen in het ijs. Met de ijzers moet je goed in het ijs en de sneeuw prikken, zodat je goede grip hebt en niet naar achteren dondert. Dat je valt is niet heel erg voor jezelf, maar je sleept vervolgens ook de hele groep mee, dat is natuurlijk iets minder voor de groep. We lopen zigzaggend de berg naar boven op. Het lopen gaat best soepeltjes. De berg is redelijk stijl te noemen en af en toe voel ik het best wel even in de kuiten, maar de adrealine zorgt ervoor dat ik niet wil stoppen. We komen steeds hoger op de berg en na een flinke tijd gelopen te hebben, is het tijd voor de lunch. Wie kan dat nou zeggen: dat ie geluncht heeft bovenop een gletsjer?! Nou wij, haha. Na de lunch wandelen we over de rotsen naar de andere kant van de bergtop en dan zien we nog meer sneeuw en ijs. Wauwie! Ook aan deze kant binden we onze ijzers weer onder onze schoenen en worden we weer aan elkaar vastgeknoopt. We komen op dit stuk ijs een hoop spleten in het ijs tegen en zien zelfs smeltwater naar beneden stromen. Een aantal maal moeten we over een spleet heen springen. Terwijl iemand springt, moet de rest van de groep zorgen voor een strak touw, om deze persoon te zekeren. Maar dan ineens vallen er twee mensen, staat Niels aan de rand van een spleet en wordt hij bijna de spleet ingetrokken door het touw. Hij kan zich nog net tegenhouden met zijn stok. Pffff, dat scheelde niet veel of onze vakantie in Noorwegen was voorbij geweest. Gelukkig liep het goed af. Bij iedere stap die we zetten, hoor je het ijs kraken, een apart geluid. Na weer een flinke wandeling, mogen we onszelf weer losmaken van het touw, halen we de ijzers onder onze schoenen vandaan en klimmen we weer over de rotsen naar de andere kant van de berg, om ons daar vervolgens weer klaar te maken voor de wandeling naar beneden.

We binden de ijzers weer onder onze schoenen, worden weer vastgeknoopt aan het touw en krijgen uitleg over hoe we op een veilige manier naar beneden kunnen lopen. Het eerste stuk is best stijl en ik moet toegeven dat ik het best wel een beetje spannend vind om zometeen af te gaan dalen. Je moet zorgen dat je eerst de achterkant van je ijzers in de sneeuw en het ijs stampt en vervolgens pas de voorkant van je ijzers. Op deze manier kun je niet voorover vallen. Sommige stukken sneeuw liggen los en dat zorgt ervoor dat je stukjes naar beneden glijdt met je schoenen, maar gelukkig zijn dit maar kleine stukjes. De weg naar beneden gaat een stuk sneller dan die naar boven toe. Uiteindelijk valt het reuze mee en is het helemaal niet eng om af te dalen, als je het maar op de juiste manier doet. Onze gids laat ons ook nog even zien wat hij aan reddingsmateriaal bij zich heeft en showt ons hoe het werkt.

Dan wandelen we nog verder naar beneden, tot we uiteindelijk weer bij de rotsen komen en we de ijzers weer uittrekken en we weer naar beneden wandelen en klauteren. Dan gaan we met de stoeltjeslift weer naar beneden en zijn we rond half 5 weer terug bij de auto. Dit was een gave ervaring en eentje om nooit meer te vergeten. Wandelen op een gletsjer kunnen we iedereen aanraden!

Na de gletsjerwandeling staat ons nog een stukje autorijden te wachten naar onze volgende verblijfsplaats Geiranger. De weg ernaartoe is prachtig en onze mond valt open als we op een plek komen waar we uitzicht hebben de fjord, het meer en de bergen en het dorpje. Via een weg met vele haarspeldbochten dalen we af naar het dal, waar we vervolgens naar onze camping rijden waar we de sleutel van ons huisje krijgen. Ons huisje is gelegen aan het water, met een veranda en kijkt uit op het dorpje Geiranger, het meer en de bergen. Als wijze van cadeau ligt er ook nog eens een gigantisch cruiseschip in het water en komt er even later nog ééntje aanvaren. Een mooi gezicht deze boten in deze omgeving. Dit is een gigantische mooie plek, waar je betoverd wordt door de natuur.

Helaas regent het nu, maar niet getreurd, want onze veranda is overdekt, dus we kunnen gewoon lekker buiten zitten. We hebben een eenvoudige keuken in ons huisje met twee pitjes, een eettafel een bank die ook dienstdoet als bed en een slaapkamer en een badkamer. Het is één van de luxere huisjes van de camping. ’s Avonds borrelen we nog lekker wat, terwijl het buiten lekker blijft regenen en wij droog onder de veranda zitten…..