From New York to San Fransisco

6 uur vanmorgen gaat de wekker. Tijd om onze koffer in te pakken. Vandaag verlaten we New York en vliegen we naar San Fransisco, hopelijk naar de zon. Om 7 uur staan we beneden bij de lobby te wachten. Om 7:15 verwachten we onze transfer. Maar als het 7:15 is, is er nog geen busje te zien. En een kwartier later nog niet. We besluiten maar even te gaan bellen. En dan wordt het ineens duidelijk waarom er nog geen busje is. De transfer komt pas om 7:50. Tsja, een kleine spraakverwarring door het Engels. Ik had fifteen verstaan inplaats van fifty. Om 8 uur komt uiteindelijk ons busje aanrijden. Na nog wat andere gasten opgehaald te hebben bij andere hotels, vertrekken we naar het vliegveld. Op het vliegveld bestellen we eindelijk ons ontbijt, waar we al de hele ochtend naar uit hebben gekeken.

En dan zitten we in het vliegtuig. En terwijl we in het vliegtuig zitten, schrijf ik dit reisverslagje. We hebben namelijk wifi aan boord. Toch een gek idee, internetten op zo'n grote hoogte. Het grootste gedeelte van de vliegreis zit er al op. Het is in totaal 6 uurtjes vliegen. We hebben er nog 2 te gaan...

En dan… Ja hoor, weer 3 uur terug in de tijd gevlogen. Het is nu op dit moment 9 uur vroeger dan in Nederland. Het is hier nu 15:00 uur en we zetten voet op de bodem van de staat Californië, in San Fransisco. We zijn met regen vertrokken uit New York en jawel, hier schijnt het zonnetje. Zoals de staat Californië je belooft met een van de meeste zonuren van Amerika. Tot nu toe is hier niks van gelogen. Tijdens de taxirit komen we er direct achter wat voor soort stad San Fransisco is. Het is een stad die is gelegen op heuvels. Hele hoge heuvel. De wegen lopen dan ook stijl omhoog of stijl omlaag. Apart om te zien, maar wel een mooi gezicht. Tijdens de rit naar ons hotel, zetten we eerst een aantal mensen af in een wijk waar je liever niet wilt overnachten als toerist. Overal op straat zien we zwarte mensen en het straatbeeld doet wat onguur aan. Gelukkig mogen wij er in het centrum pas uit en worden we voor de deur van het Amsterdam Hostel afgezet. Tsja, Nederland kunnen we toch niet helemaal missen tijdens onze vakantie. Bij het uitladen van de koffers, moeten we oppassen dat onze koffers niet naar beneden rollen, want ook deze straat is ongelofelijk stijl.
Onze kamer ziet er netjes uit. We hebben een tweepersoonsbed en een eigen badkamer! De kamer is klassiek ingericht, niet helemaal onze stijl, maar prima om in te slapen.

We frissen ons even op en dan vertrekken we de stad in. Op zoek naar een lekkere eettent, want onze buikjes rommelen inmiddels. Het loopt inmiddels tegen 6 uur ’s avonds in San Fransisco (maar New Yorkse tijd was dit 9 uur, dus niet gek dat we honger hebben) We lopen langs een restaurant met de naam ‘Piraat’. Dat klinkt als muziek in de oren. We nemen plek aan de bar en bestellen een biertje en een klein glas cola. Klein? Eigenlijk bestaat het woord klein hier niet in Amerika. Als je een kleine cola besteld, krijg je een halve liter cola voorgeschoteld. Het is maar wat je onder klein verstaat. En dan ruiken we ons eten. Een ovenheerlijke pizza en een aan het spit gebakken kip. Mmmmm, we laten het ons heerlijk smaken. Ondanks alle Nederlandse namen die we hier zien, wordt er hier geen woord Nederlands gesproken. Op de enkele toeristen en zakenmannen na. Terwijl we zitten te genieten van onze maaltijd worden we aangesproken door een Nederlandse man. Hij is in San Fransisco voor zaken, maar verteld ons graag wat we zeker niet mogen missen in de stad. Fietsen moeten we volgens de man. Over de Golden Gate Bridge naar het plaatsje Sausalito. En daarna moeten we de ferry terug nemen. Dit is absoluut het hoogtepunt van de stad. Ow, en Fisherman’s Warf mogen we ook niet overslaan. De mensen hier in de stad zijn erg vriendelijk.
Ze helpen je graag aan informatie en bieden graag hun hulp aan. Dat merken we ook als we buiten op straat lopen en we even op de kaart staan te kijken. Mensen komen vragen of dat je het kunt vinden en of ze je kunnen helpen. Heel prettig. En een kort praatje kan er meestal zelfs nog wel vanaf. De Amerikanen zijn zo verkeerd nog niet.

Na het eten besluiten we om ons met de taxi naar de golden gate bridge te laten brengen. Wat is er nou mooier dan op de eerste avond de zonsondergang te bekijken met uitzicht op de brug? Na een ritje van ruim 20 euro, zien we de prachtige brug. Het is inmiddels best wel koud. De zon is half verscholen achter de wolken en gaat langzaam onder. Maar wat het echt koud maakt, is de wind. De wind vanaf de Pacific Ocean. Die zorgt ervoor dat er altijd een fris windje door de stad waait. De roestbruinige, roodogende brug, ziet er mooi uit. Het is een van de langste bruggen van Amerika. Hij is met de op en afritten erbij geteld, 2,7 kilometer lang. Eigenlijk is dit haast niet voor te stellen. Het is een bijzondere constructie. Door middel van enorm dikke kabels, wordt de brug bij elkaar gehouden. Die dikke kabels, bestaan uit allemaal dunnere kabels. Als je die achter elkaar zou knopen, zou je de wereld rond kunnen breien. Dit is haast niet voor te stellen.

De lucht kleurt in verschillende roodtinten, terwijl de zon langzaam ondergaat. Het is een magisch gezicht. Wat een goed begin in deze stad…..