Oudtshoorn

Vannacht hebben we heerlijk geslapen in ons riante bed. We zijn vroeg opgestaan, want om 9 uur vandaag moet ik me melden bij de bloukransbrug om te gaan bungeejumpen. Het ontbijt wordt geserveerd in een mooie huiselijke woon/eetkamer. Het personeel is ook allemaal vroeg uit de veren om voor ons een lekker ontbijtje neer te zetten. En het woord lekker, staat dit keer zeker op zijn plaats. We hebben twee heerlijke pannenkoeken met appels, yoghurt en honing. Zo lekker, dat we onze vingers erbij af likken. En dan verlaten we voor de zoveelste keer weer een lodge en gaan we weer op pad met de auto. We rijden een stukje terug en rijden dan over de bloukransbrug. Dat is de brug waar ik straks vanaf zal gaan springen.

Het is exact 9 uur en ik meldt me bij het platform. Ik wordt doorgestuurd naar een balie waar ik een fomulier moet ondertekenen dat de sprong op eigen risico is. Tot nu toe heb ik mijn zenuwen aardig onder controle. Ik stel mezelf gerust met het feit dat ze een 100 procent veiligheidsrecord hebben. Er is nog nooit iemand verongelukt. En dan moet ik op een weegschaal staan, schrijven ze mijn gewicht op mijn hand en krijg ik een nummer. Ik ben Jumper 3. Ook Niels wordt gewogen, voor het geval hij toch besluit om te gaan springen. Niels gaat straks namelijk mee naar de brug als walker. Maar hij kan altijd daar ter plekker nog besluiten om te gaan springen. Al heeft hij mij al duidelijk gemaakt, dit zeker niet te zullen doen. Ik moet nog even wachten voordat ik kan springen, dus besluiten we om een mooi plekje te zoeken, waarvandaan we de brug goed kunnen zien. De brug verbindt twee bergen met elkaar. En 216 meter lager, stroomt er een rivier. De bovenkant van de brug is plat en eronder loopt een boog die vastzit met betonnen staanders aan het platte weggedeelte. Op de boog, in het midden van de brug, bevindt zich het bungeejumpen. Bovenlangs rijdt al het verkeer. Je kunt alleen op het springplatform komen door middel van een stalenkooi, die vastgemaakt is aan de onderkant/zijkant van de brug. En dan is het kwart voor 10. Tijd voor de catwalk. Samen met nog 6 anderen en een begeleider lopen we de catwalk op. De catwalk is de stalenkooi die ons naar het springplatform leidt. Het is een spannende wandeling. Je loopt 216 meter hoog over een stalen net. Je kunt door het net zo de afgrond inkijken en je hoop dan ook met je hele hart, dat het net niet breekt als je erop loopt. Volgens de begeleider is de Catwalk het engste gedeelte. En dan, dan een flinke wandeling naar het midden van de brug, zijn we gearriveerd. De man legt kort uit wat de bedoeling is en dan klinkt er een harde beat uit de speakers. We worden opgewarmt voor de sprong. Als je nummer wordt genoemt ben je aan de beurt. Als eerste mag een jongen springen. Op een tv scherm kun je de sprong meekijken.

En terwijl ik naar het tv-scherm kijk, word ik bij mij arm gepakt. Ik ben de tweede die mag springen. Ik moet op een houten box gaan zitten, mijn benen bij elkaar houden en dan worden en twee enkelbanden om mijn benen vastgemaakt met klittenband. Daaromheen wordt een stevig touw gebonden. Er wordt nog een foto maakt door de fotograaf en dan moet ik mijn armen om twee mannen heen slaan en word ik springend naar het puntje van de brug geleid. Ik heb geen tijd meer om na te denken. Het is niet eng, zeg ik tegen mezelf. Ga genieten. En dan worden mijn tenen over de rand heen gezet, mijn armen gespreid en wordt er afgeteld. 5,4,3,2,1 en dan krijg ik een duw. Met opgeheven hoofd duik ik de diepte in. Ik heb het gevoel alsof ik vlieg. Aan een stevig elastiek dat aan mijn voeten is vastgeklikt, hang ik in een diepe kloof.

Na een paar minuten is het alweer voorbij. Een man komt aan een touw naar beneden om mij vast te gespen en mij weer naar boven te brengen. 'Hoe was het?' was het eerste wat de man aan mij vroeg. Mijn bigsmile zei denk al genoeg. Ik vond het geweldig. Ik had gedacht dat ik dit voor eens en nooit meer zou doen. Maar was echt geweldig. Ik heb geen angst gevoeld. Ik voelde me volledig veilig en kon genieten van elk moment. Dat er een mogelijkheid bestaat dat het elastiek kan knapen, moet je uit je hoofd zetten. Niet denken aan het gevaar, maar genieten van het moment.

Na mijn sprong besluit ik om de foto's en film van mijn sprong te kopen en rijden we met de auto richting Oudshoorn. Onderweg passeren we tientallen struisvogelboerderijen. In Oudshoorn rijden we naar het Cango Wildlife Centre. Hier krijgen we een rondleiding langs de wilde dieren die ze hier opvangen. We zien tijgers, cheeta's en leeuwen. Dan is vandaag de dag aangebroken dat we de big vijf eindelijk allemaal hebben gezien.

Maar om het allemaal nog wat spannender te maken, besluiten we om met de cheeta's op de foto te gaan. Eigenlijk is het net een grote kat. We kietelen de cheeta achter zijn oren en aaien hem over zijn buik. Zijn vacht is zacht en hij knort zelfs een beetje als we hem aanraken. Ook blijkt het een waar fototalent in zich te hebben, want hij poseert uitstekent op de foto's.

En om het allemaal nog net even iets spannender te maken, besluit Niels om in een kooi te stappen om met krokodillen te zwemmen. Aan een hijskraan wordt de ijzeren kooi met Niels erin, tewater gelaten. De krokodillen zijn nieuwsgierig en komen een kijkje nemen bij de kooi. Niels daagt de krokodillen uit, maar blijkbaar hadden ze geen honger, want na een tijdje komt hij weer ongeschonden uit het water.

En dan hebben we het wel weer gehad met de adrealine vandaag. We besluiten om naar onze bed en breakfast te rijden. We hebben een geweldige kamer in een mooie tuin met zwembad. De kamer is leuk ingericht. In de badkamer is een grote inloopdouche en een staat een bad op pootjes. Ik besluit dat ik zo'n bad wel heb verdiend en laat het lekker vollopen met water. Niels ploft neer op de bank, op ons terras, met een tijdschrift.

's Avonds gaan we lekker uit eten en vallen we moe en voldaan in slaap....