stormsrivier, dag 2

Een huis met andere backpackers delen, betekent ook dat je bijvoorbeeld niet naar de wc kunt omdat er een stelletje op de wc ruzie met elkaar staat te maken. En dat je de tv met nog een heleboel anderen moet delen, zodat je je bijna verplicht voelt mee te moeten lachen om de grapjes op Comedy Central.. Een groepje Zuid-Afrikanen heeft het gisteravond in de bar nogal bont gemaakt. De drank vloeide rijkelijk en ze maakten met zijn zessen geluid, ofdat ze een feestje hadden met honderd man. Het huis is erg gehorig en op de slaapkamer kun je dan ook lettelijk meeluisteren met de tv beneden als die aanstaat. Toen wij gisteravond besloten om naar bed te gaan, nadat het feestje was afgelopen en de tv was uitgezet werden we op de slaapkamer verrast door het geluid van een tekenfilm. Onze buren hadden blijkbaar besloten, dat omdat ze niet konden slapen, ze maar een filmpje gingen kijken. Inmiddels tikte de klok al bijna de 12 uur aan en besloten we het geluid van de tekenfilm te negeren en vielen we in slaap.

In de ochtend slapen we uit. De meeste backpackers staan vroeg op en zodra wij beneden komen, hebben we het rijk alleen. Ik duik de keuken in en bak een aantal eitjes en rooster wat broodjes. Terwijl we ontbijten aan te eettafel, vragen we de staff wat voor weer we vandaag kunnen verwachten. Ze vertellen ons dat het in de loop van de middag zal gaan regenen. Tot nu ziet het weer er nog goed uit. Het is zonnig, maar ook bewolkt.

En dan is voor mij het moment aangebroken dat ik moet gaan beslissen of ik wel of niet wil gaan bungeejumpen. Ik heb er nog eens heel goed overna gedacht, maar wil die sprong niet aan mijn neus voorbij laten gaan en dus besluit ik om de staff tevragen of ze voor mij een bungeejump sprong willen reserveren voor over 2 dagen om 10.00 uur. Niels ziet het niet zitten om te springen. Vanaf nu heb ik nog twee dagen om mezelf op de sprong voor te bereiden.

Dan trekken we onze wandelschoenen aan en vertrekken we met de auto naar het Tsitsikamma National Park. Onze auto parkeren we op de parkeerplaats en dan beginnen we aan de Watterfall Trail. Dat is een wandeling van 6,5 kilometer naar een waterval. Met een rugzak, gevuld met twee flesjes drinken en een fototoestel, gaan we op pad. Het is een duidelijk pad en geregeld komen we bordjes tegen, zodat we weten dat we op de juiste weg zijn. Hier zullen we hoogstwaarschijnlijk niet verdwalen. Het pad waar we op lopen ligt vol met stenen en wortels van bomen. Het pad leidt ons door een stukje bos. Als we naar links kijken, zien we de oceaan. Op de open stukken in het bos voelen we de wind. Het pad leidt ons naar boven en dan weer naar beneden. Het is stijgen en dalen. We klimmen over wat bruggetjes en houten trappen en dan stopt het begaanbare pad.

Ja je leest het goed. En nee, we zijn niet verdwaald. Vanaf hier moeten we over de rotsen klimmen en springen. Vanaf nu wordt het pas echt uitdagend. Soms stap ik op een steen die los ligt en voel ik hem onder mijn schoen bewegen. Sommige stenen zijn op houten boomstammen gaan lijken, doordat er voortdurend water in staat. De rotsen liggen allemaal tegen de zee aan en als het vloed is, zal de zee ook tussen deze rotsen doorstromen. Tot nu toe zijn we nog geen andere hikers tegen gekomen, tot we op de grote rots staan en we andere hikers ons tegemoet zien lopen. Ze vertellen ons dat het vanaf nu niet ver meer is naar de waterval.

Ze blijken gelijk te hebben. Na nog wat geklim en geklauter over de rotsen horen we het water van de waterval. En dan zien we de waterval. Wat een machtig gezicht. Het water klettert 50 meter naar beneden in een grote waterpoel. Aan de andere kant zien we nog steeds de oceaan. Het lijkt of de oceaan steeds onrustiger wordt. De golven worden steeds hoger en klettert tegen rotsen aan. De lucht wordt steeds donkerder boven ons en we weten dat het weer nu zal omslaan. We trekken onze jas vast aan en beginnen aan de terugweg. Terwijl wij op de terugweg zijn, komen we hikers tegen die nog naar de waterval moeten lopen. We verklaren ze voor gek. Het begint nu ondertussen toch wel serieus te regenen, maar gelukkig hoeven we nog maar een half uurtje te lopen en dan zijn we weer bij het beginpunt. We besluiten te gaan lunchen en kijken naar de magische oceaan.

Na de lunch vertrekken we weer naar ons Backpackers oord. Daar vragen we of er een spa is in de buurt en rijden daarheen om te vragen of dat ze nog een plekje voor ons hebben. Helaas blijkt dit niet zo te zijn. De regen buiten is alleen nog maar erger geworden en het ziet er niet naar uit dat het snel zal gaan stoppen. We besluiten daarom om maar gewoon terug te gaan naar ons Backpackers oord en ons daar te gaan vermaken. Eigenlijk is het helemaal niet verkeerd dat het nu regent. Een middagje niks doen, zal ons goed doen.

We besluiten om te gaan poolen. We spelen wat potjes tafelvoetbal en kijken wat tv. Er arriveren in de middag verschillende nieuwe mensen. Het backpackers hostel is helemaal volgeboekt. Het is gezellig druk. We hebben ons weer opgegeven voor het eten vanavond, dus voor ons wordt er gekookt. De andere backpackers duiken zelf de keuken in om hun eigen maaltje te bereiden. Wij krijgen stipt om half zeven, een bordje spagetti cabonara voor onze neus en het smaakt wederom geweldig. 's Avonds is er voetbal op tv. Bayern Munchen tegen Real Madrid. Je hoeft dus niet te raden wat er 's avonds op tv te zien was en waar bijna het hele backpackers hostel naar heeft gekeken.....