Addo, dag 1

Het is twee uur 's nachts en ik word wakker van een geluid. Ik kijk naast me en ik zie Mariska naast mij slapen. En dan begint mijn hart ineens sneller te kloppen. Ik zie door de gordijnen heen, drie schaduwen bewegen. Ik zit direct rechtop in mijn bed. En dan ineens zie ik de schuifpui open gaan. Eerst stapt er een gedaante naar binnen en dan nog een. Ik bedenk me geen moment en ik spring uit mijn bed. 'Ga weg!' roep ik zo hard als ik kan. Ik hoop dat ik met mijn geroep, de eigenaren die in het landhuis vlakbij slapen, kan waarschuwen. 'Ga weg!' roep ik nog een keer. En dan bedenk ik me ineens dat ik s' middags een emergency knop heb zien zitten in de slaapkamer. Ik loop er vlug naartoe en druk erop. Er gebeurt niets. Ik had verwacht dat er een alarm af zou gaan, maar dat gebeurt niet. En dan bedenk ik me ineens dat het nog steeds donker is in de kamer en ik niet weet wie ik voor me heb. Ik druk de lichtknop aan en zie wie ik voor me heb staan. Er staat een grote gespierde lange blanke man en een wat kortere blonde blanke vrouw. 'Mijn kamer uit!' roep ik nog eens. Waar halen ze het gore lef vandaan om in mijn kamer in te breken? Wat willen ze van me? denk ik bij mezelf. De man komt op me aflopen. 'Blijf staan!' roep ik. Ik bedenk mezelf dat als die man nog een stap naar voren zet, ik hem op zijn hoofd zal slaan met de lamp. 'Stil maar,' zegt de man. Wat nou, stil maar, denk ik bij mezelf. Rot op! Ga een ander lastig vallen! 'Ik ben de zoon van de eigenaar en ik dacht dat Caroline hier zou slapen. Het spijt me vreselijk dat ik je zo heb laten schrikken.' Mijn hart zit nog steeds in mijn keel. Als ik naast me kijk, zie ik dat Mariska ook wakker is geworden. Wat een nachtmerrie is dit. De vrouw staat hard te lachen. Ze hebben beide gedronken merk ik. En dan lopen ze terug richting de schuifpui. 'Nogmaals sorry' zegt de man. 'We dachten echt dat Caroline hier lag te slapen. Maar we hebben ons vergist.' Nahijgend en verstijfd plof ik neer op het bed.
Jeetje, wat was dit eng. Ik weet nu zeker dat ik geen oog meer dicht zal doen. Even later zit ik weer verstijft in mijn bed. Ik hoor een auto en die stopt niet ver bij ons huisje vandaan. Dat zal toch niet de volgende zijn? Denk ik bij mezelf. Ik loop snel naar het raam en neem een kijkje, maar ik zie niets. Slapen lukt niet meer. Steeds als ik een geluid hoor, zit ik rechtop in mijn bed.

En dan gaat de wekker. Ik heb uiteindelijk toch nog een paar uurtjes geslapen. Het zonnetje staat al goed de kamer binnen te schijnen. Het is een mooie dag en ik besluit om op te staan. Ik neem een douche en probeer alles wat er vannacht is gebeurt op een rijtje te zetten. Achteraf kan ik er zelfs wel een beetje om lachen. Na mijn douche heeft Mariska een lekker ontbijtje klaar staan. We kletsen na over wat er vannacht is gebeurt en zijn heel blij dat het uiteindelijk allemaal om een misverstand bleek te gaan.

Na ons ontbijt besluiten we om het huisje op te ruimen, onze spullen in te pakken en de auto vol te ruimen. En dan komt de eigenaresse naar ons huisje gelopen. Ze bied haar excuses aan voor wat er vannacht is gebeurt. Ze heeft blijkbaar niet goed met haar zoon gecommuniceerd. Ze voelt zich erg schuldig tegenover ons en biedt ons een flesje wijn aan. Die fles nemen we aan. Hebben we er toch nog wat moois aan over gehouden....

Vandaag zetten we koers richting Addo. We besluiten om via de kust te rijden en de zetten de auto langs de kant. Bij een strandtent, besluiten we om te gaan lunchen. Na de lunch lopen we over het strand en dan zetten we verder koers naar Addo. Daar komen we op tijd aan en worden we naar ons huisje begeleid. We hebben een bush cabin. Een pad leidt ons door dicht bos. En dan zien we drie bordjes staan. De vrouw begeleidt ons naar Bush Cabin nummer 2. We lopen nu een houten pad op en dan zien we ons huisje. Het is een huisje van hout met een rieten dak. Het huis staat op palen en met een trap lopen we omhoog. Buiten op de veranda zien we een bbq staan. En onder een rieten afdakje, achter een groen zeil, bevindt zich onze buitenkeuken. Koelkastje, waterkoker, twee electrische kookpitjes. Alles wat we nodig hebben. En dan stappen we de kamer binnen. Er staat een prima tweepersoonsboxspring bed met een klamboe erboven. We zien geen badkamer. En dan moeten we meelopen naar beneden. Het houden pad leidt ons nog wat verder. Met houten takken is een afscheiding gemaakt en daarachter bevindt zich onze douche. De douche hangt op aan een boomtak en er staat een wastafel. Als we een klein stukje verder lopen, zien we ook de wc. De wc heeft ook nog een kleine rieten overdekking, zodat je droog zit als het regent. Vanaf onze veranda hebben we uitzicht op de mangoplantages en de bergen. Wat is dit een geweldig plekje. Middenin de bush bush. Wij voelen ons hier thuis......